Ben ne ara aşık oldum
sana bu kadar. Anlamadım ki kaç yıl geçmiş ; sende kaç aşk bitmiş. Sayamadım
sen de tükenen sevgileri, saymak da istemedim ama sağlam bir sövdüm kaderime.
Hem seni bu kadar çok sevip hem de unutamayışıma.
Ben anlamadım ki arkadaş
sen ne ara içime bu kadar işledin. Seni tanımayan insanlardan seni dinler
oldum! Ben ne ara tanıdığım herkese anlatmışım ve herkes nasıl da tanımış seni.
Artık tüm şiirlerimde, sözlerimde, düşlerimde
sen varsın; seni anlatmama gerek yok zaten herkes seni biliyor.
Ben hiç böylesini
duymamıştım: yüzüme bakan herkes biraz biraz seni görüyor bende. Ben anlamadım
ki ne vakit döküldü umutlarım gözyaşlarım sırasında ? Aklım ermiyor bütün hayat
akıp giderken sen nasıl oluyor da hiç gitmiyorsun zihnimden ?
Ben hiçbir şeyi iyi
hatırlayamadım, senin her ayrıntını hatırladığım gibi. Seni görmeme gerek yok
ki güldüğü bilirsem, nasıl güleceğini biliyorum zaten; ağladığını duyarsam,
nasıl ağlayacağını biliyorum zaten;
sustuğunu duyarsam, nasıl küs olduğunu biliyorum zaten; gözlerini
kapattığında orada olmasam da olur, zaten ben biliyorum nasıl uyuduğunu;
bağırmana gerek yok ki sen kızdığını söyle, ben biliyorum nasıl bağırdığını;
ben galiba biraz biliyorum seni ? Seni sevdiğimde, beni nasıl sevmeyeceğini de biliyorum
söylemene gerek yok!
Özak Durmuş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder