YEŞİLİNE SORDUM GÖZLERİNİ

Yeşil gözlerde buldum yine kendimi, tam da aşık olmamaya söz vermişken! Yine nerden düştüm ben bu derde? Hani onca edilen yemin, tekrarı olmayacak diye verilen sözler. Ah seni yalancı yürek yine kapılıp gittin değil mi birine?

Arkadaş bir kere de bana sorsana, abi gidiyim mi? Sence bize uygun mu? Hiç sorma yok, kendi başına gidiyorsun tabii, sonra acı çeken hep biz... Ulan ne pervasız adamsın ya!! Yani kızmayayım diyorum da olacak iş değil. Sen değil miydin daha geçenlerde usandım abi sevmekten diyen; bitti artık bu iş, ben de herkes gibi günümü gün edeceğim diyen. Ne ara vazgeçtin; ne ara sevdin bu kadar; kapıldın gittin bir türlü anlamadım?

Ben senden hiç kurtulamayacağım değil mi? Ne zaman uslanacaksın be oğlum. Anla artık kalmadı o eski aşklar, ayrılıklar bile eskisi kadar hüzünlü değil. Ah ah! Anlamıyorsun değil mi derdimi ve de hiç anlamayacaksın. Neyse hadi sustum artık ama sen de artık  söyle kimmiş? Gözlerinin yeşili bahane, ben onda kayboluyorum abi dediğin? 

SOKAKLARI BOYARKEN

Soluklar tutuldu,

Eller kilitli.

Bir ıslık duyulur

Ara sokaklardan.

Boyalar savrulur,

Koşuşturma baslar.

Nereye gitsek,

Hep o mavi-kırmızı ışıklar.

Olacakları bilmenin

Haklı korkusu var.

Ben artık kendimi geçtim de

Evde bekleyen annem var!

CUMARTESİ ANNELERİ

Kurumuş dudaklardan,

Tiz bir çığlık düşer

Şehrin sokaklarına.

Tanıyanlar bilir bu sesi.

Dönüp bakmazlar geri.

Yollarına devam eder,

Sanki hiç duymamış gibi.

Kulakları sağır edecekmiş gibi gelir,

Kadının feryadı,

Sokaktan ilk kez geçenlere.

Kadın oğlunu çağırmaktadır.

Oğulsa anasının bilmediği,

Bir toprakta yatmaktadır.

Bir tek kadını bilenler

Duymaz çığlıkları.

Sadece şunu fark ederler:

Evet bugün cumartesi!

AYRILIKTAN SONRA BİR GÜN

Yeni sözlere aç yüreğim, yeni vaatlere, yeni düşlere... Uğruna feda edilecek nice yıllarıma ihtiyacım var. Sen olmadan yaşamaya alışmak o kadar zor ki anlatamam. Sen varmışsın gibi yılların geçmesini izlemek güzeldi. Hayat anlayamadığım şekilde akıp gidiyordu. Şimdi ise tıkandım kaldım olduğum yerde.

Senden başka bir şey bilmiyorum sanki. Hatırlıyorum galiba senden önce de bir zaman vardı ama hayallerim ve umutlarım şu an o kadar senle dolu ki, geçmişimi göremez oldum. Artık geleceği de göremiyorum, sanki tüm yollar kapalı... Sanki tüm yollar senle başlayıp, sende bitiyor.

Yeni bir yol arıyorum kendime şimdilerde. Belki senden daha güzel olmayacak. Belki ben yeni yolu bu kadar sevmeyeceğim. Belki dertlerimi daha bir özler olacağım, dermanım yanımdayken. Bilinmezliklerin ortasında çıktım yola, sana elveda demeyeceğim. Çünkü artık sana anlam ifade etmeyen sözcüklerle kendimi yormak istemiyorum.

Uzun zamandır kafam öylesine kuma gömülüymüş ki şimdi fark ettim, yaşamayı unutmuşum. Sanki aldığım nefesi bile filtrelermiş gibi hayatımın önünde bir sen varmışsın! Kaybettiğim zamanlara üzgün olsam da aldığım derin nefesin doyasıya tadını çıkarabiliyorum artık. Teşekkür ederim, senden önce bilmezdim soluk alıp vermenin böylesi bir özgürlük olduğunu.

GİDERKEN

Sana söyleyecek bir sözüm var: Biliyorum duydukların hoşuna gitmeyecek, fakat olanlar bunlar ne yapayım?

 Ben seni hala seviyorum ve artık neden sevdiğime bir bahane bile bulamıyorum. Sanırım ben sadece seviyorum ve artık sorgulayamıyorum. Soru sormak dahi yorucu geliyor artık. İster hastalık de, istersen saplantılı de, çok da fark etmez. Konunun seni ilgilendiren kısmına gelmek isterim. Çünkü seni nasıl sevdiğim artık seni ilgilendirmiyor. Fakat şunu düşünmeni isterim seni böylesine seven biri varsa dünyada, demek ki çok da sıradan biri değilsin. Bunu bir düşün, biliyorum sana olman gerekenden fazla sorumluluk yüklüyorum ama ne yapayım bildiğim güzellikleri, melek figürlerini, düşleri, mutluluğu çağrıştıran tüm simgeleri sende birleştirdim bir kere.

Yazdıklarıma rağmen, tek güzel şey var o da bununla yaşamayı öğrendim. Çok sorun etmiyorum artık ve biliyor musun bence bir gün beraber olacağız ama o gün bugünden çok farklı olarak seni çok fazla önemsemeyeceğim sanırım; umarım.

Sevgilerimle,

ADINI SEN KOYDUM TÜM AYRILIKLARIN

Yeter artık!

Sussun kırık düşler,

Ara versin gözyaşlarım,

Bir sonraki ayrılığa kadar.

Yeni isimlere aşina olsun kulaklarım.

Sözlerime yol versin çığlıklarım.

Adını sen koymaya korktuğum düşlerime,

Zindan olsun tüm sonu gelmemiş aşklarım.

Yollarına kırmızı halı seremedim, biliyorum.

Eğer izin verirsen gözyaşlarım sunsun sana,

Bana gelen tüm yolları.

"Ne de olsa ayrılık da sevdadan değil midir?"

YALNIZLIK ÜZERİNE

"İnsan bir ölümden korkar bir de ölümden beter bir yalnızlıktan" demişti zamanında yazar. Hakkını vermeliyim yazarın, zira şu sıra çok bir anar oldum bu cümleyi.

     

Gerçeği söylemek gerekirse ben hiç düşünememiştim bu kadar yalnız kalabileceğimi. Sanırım cümlenin tam anlamını ancak şu an idrak edebiliyorum. Sanki hep eksik bir şey var. Doyamıyorum; uyuyamıyorum; gülemiyorum; hatta şöyle doya doya ağlayamıyorum bile. Kendime çok ağır geliyorum, bir türlü kalkamıyorum düştüğüm yerden. Güneşim çekiliyor yavaş yavaş gökyüzünden, neden hava bu kadar erken karardı? Yoksa benim mi gözlerim kapandı.

     

Uzun; derin bir uykudan geçer gibiyim: her yanım düş, her yanım ılık bir yaz esintisi.  Korku sarmış uykularımı, yalnız uyanışlarımın korkusu; gözlerimi açtığımda kimsemin olmadığının gerçeği sarmış. Gitmeyin güzel düşlerim, kalın benimle arkadaşlarım beni bırakmayın bu yapayalnız dünyada. Ne var, ne olur ki ben de uyanmasam, kalsam yanınızda biraz daha olmaz mı? 

YALANCI

 

Yalan bu hüzün; yalancı

Gözlerinde var olmayan bir acı.

Sözlerinden döküldü,

Unutamadığım adı.

Gözlerim de mi kördü?

Ne gördüğümü anlamadı.

Mutluyum dedin ya sevgili,

Artık söyleyecek söz de kalmadı.

Bakarken fotoğraflarına,

Gözyaşlarım anlamsızlaştı.

Madem ki gittin sevgili,

Bir daha bakma geri!

Geriye dönüp dönüp de sevme beni.

Kurumuş dudaklarımda çığlık kalmadı.

Gözyaşlarıma da yazık değil mi?

Her seferinde yuvalarından ayrıldıkları yetmedi mi?

Yoksa sana bir aşk daha mı kurban etmeli?

GİDİYORSUN

Gittin ya günlerimden sevgili,

Ben dünlerde kaldım.

Adını rüyalarla andım,

Fakat seni bulamadım.

Güzel gözlerinde gördüm yeni bir ülkeyi.

Adını bilmediğim insanlardan kıskandım seni.

Aramızdaki saat farkından; kültürden; mesafeden

Kıskandım seni.

Ben seni sevdim yalnızca seni,

Gitsen de yanımdan hiçbir şey değişmedi ki!

Gözlerin hatırımdan gitmedi ki!

Adın dudaklarımda kurudu kaldı.

Bastırdım çığlıklarımı, duymazsın diye;

Sakladıklarım gözyaşlarımı görmeyesin diye;

Söyleyemedim kimseye bilmeyesin diye;

Aşkın gitti ben kaldı sevgili.