Kurumuş dudaklardan,
Tiz bir çığlık düşer
Şehrin sokaklarına.
Tanıyanlar bilir bu sesi.
Dönüp bakmazlar geri.
Yollarına devam eder,
Sanki hiç duymamış gibi.
Kulakları sağır edecekmiş gibi gelir,
Kadının feryadı,
Sokaktan ilk kez geçenlere.
Kadın oğlunu çağırmaktadır.
Oğulsa anasının bilmediği,
Bir toprakta yatmaktadır.
Bir tek kadını bilenler
Duymaz çığlıkları.
Sadece şunu fark ederler:
Evet bugün cumartesi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder