YEŞİLİNE SORDUM GÖZLERİNİ

Yeşil gözlerde buldum yine kendimi, tam da aşık olmamaya söz vermişken! Yine nerden düştüm ben bu derde? Hani onca edilen yemin, tekrarı olmayacak diye verilen sözler. Ah seni yalancı yürek yine kapılıp gittin değil mi birine?

Arkadaş bir kere de bana sorsana, abi gidiyim mi? Sence bize uygun mu? Hiç sorma yok, kendi başına gidiyorsun tabii, sonra acı çeken hep biz... Ulan ne pervasız adamsın ya!! Yani kızmayayım diyorum da olacak iş değil. Sen değil miydin daha geçenlerde usandım abi sevmekten diyen; bitti artık bu iş, ben de herkes gibi günümü gün edeceğim diyen. Ne ara vazgeçtin; ne ara sevdin bu kadar; kapıldın gittin bir türlü anlamadım?

Ben senden hiç kurtulamayacağım değil mi? Ne zaman uslanacaksın be oğlum. Anla artık kalmadı o eski aşklar, ayrılıklar bile eskisi kadar hüzünlü değil. Ah ah! Anlamıyorsun değil mi derdimi ve de hiç anlamayacaksın. Neyse hadi sustum artık ama sen de artık  söyle kimmiş? Gözlerinin yeşili bahane, ben onda kayboluyorum abi dediğin? 

SOKAKLARI BOYARKEN

Soluklar tutuldu,

Eller kilitli.

Bir ıslık duyulur

Ara sokaklardan.

Boyalar savrulur,

Koşuşturma baslar.

Nereye gitsek,

Hep o mavi-kırmızı ışıklar.

Olacakları bilmenin

Haklı korkusu var.

Ben artık kendimi geçtim de

Evde bekleyen annem var!

CUMARTESİ ANNELERİ

Kurumuş dudaklardan,

Tiz bir çığlık düşer

Şehrin sokaklarına.

Tanıyanlar bilir bu sesi.

Dönüp bakmazlar geri.

Yollarına devam eder,

Sanki hiç duymamış gibi.

Kulakları sağır edecekmiş gibi gelir,

Kadının feryadı,

Sokaktan ilk kez geçenlere.

Kadın oğlunu çağırmaktadır.

Oğulsa anasının bilmediği,

Bir toprakta yatmaktadır.

Bir tek kadını bilenler

Duymaz çığlıkları.

Sadece şunu fark ederler:

Evet bugün cumartesi!

AYRILIKTAN SONRA BİR GÜN

Yeni sözlere aç yüreğim, yeni vaatlere, yeni düşlere... Uğruna feda edilecek nice yıllarıma ihtiyacım var. Sen olmadan yaşamaya alışmak o kadar zor ki anlatamam. Sen varmışsın gibi yılların geçmesini izlemek güzeldi. Hayat anlayamadığım şekilde akıp gidiyordu. Şimdi ise tıkandım kaldım olduğum yerde.

Senden başka bir şey bilmiyorum sanki. Hatırlıyorum galiba senden önce de bir zaman vardı ama hayallerim ve umutlarım şu an o kadar senle dolu ki, geçmişimi göremez oldum. Artık geleceği de göremiyorum, sanki tüm yollar kapalı... Sanki tüm yollar senle başlayıp, sende bitiyor.

Yeni bir yol arıyorum kendime şimdilerde. Belki senden daha güzel olmayacak. Belki ben yeni yolu bu kadar sevmeyeceğim. Belki dertlerimi daha bir özler olacağım, dermanım yanımdayken. Bilinmezliklerin ortasında çıktım yola, sana elveda demeyeceğim. Çünkü artık sana anlam ifade etmeyen sözcüklerle kendimi yormak istemiyorum.

Uzun zamandır kafam öylesine kuma gömülüymüş ki şimdi fark ettim, yaşamayı unutmuşum. Sanki aldığım nefesi bile filtrelermiş gibi hayatımın önünde bir sen varmışsın! Kaybettiğim zamanlara üzgün olsam da aldığım derin nefesin doyasıya tadını çıkarabiliyorum artık. Teşekkür ederim, senden önce bilmezdim soluk alıp vermenin böylesi bir özgürlük olduğunu.