Yeşil gözlerde buldum yine
kendimi, tam da aşık olmamaya söz vermişken! Yine nerden düştüm ben bu derde?
Hani onca edilen yemin, tekrarı olmayacak diye verilen sözler. Ah seni yalancı
yürek yine kapılıp gittin değil mi birine?
Arkadaş bir kere de bana sorsana,
abi gidiyim mi? Sence bize uygun mu? Hiç sorma yok, kendi başına gidiyorsun
tabii, sonra acı çeken hep biz... Ulan ne pervasız adamsın ya!! Yani kızmayayım
diyorum da olacak iş değil. Sen değil miydin daha geçenlerde usandım abi
sevmekten diyen; bitti artık bu iş, ben de herkes gibi günümü gün edeceğim
diyen. Ne ara vazgeçtin; ne ara sevdin bu kadar; kapıldın gittin bir türlü
anlamadım?
Ben senden hiç kurtulamayacağım
değil mi? Ne zaman uslanacaksın be oğlum. Anla artık kalmadı o eski aşklar,
ayrılıklar bile eskisi kadar hüzünlü değil. Ah ah! Anlamıyorsun değil mi
derdimi ve de hiç anlamayacaksın. Neyse hadi sustum artık ama sen de artık söyle kimmiş? Gözlerinin yeşili bahane, ben
onda kayboluyorum abi dediğin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder