Bu Blogda Ara

15 Ekim 2010 Cuma

MELANKOLİK HİKAYELERİM


KATİL(im)

Bu gece kendimi öldürdüm; tüm şizofrenik  kişiliklerimi ve kanlarını içime akıttım kimse anlamasın diye. Ölümümün verdiği acı hazla bir sigara sardım ve yaktım dumanını soluya soluya içtim. Sabah melankolik dünyamdan uyandığımda anladım:                                                        
                                                                      Katil ben
                                                                      Katilim ben
                                                                      Katilim, ben


YARALARIM

Yaralarım kanıyor ama ben sarmıyorum, aksine dikişlerimi parmaklarımla aralıyıp eski yaralarımı açıyorum; kanımın sefil vücudumun üzerinde gezinmesini seyrediyorum; canım acıyor ama ağlamıyorum: tüm gözyaşlarımın yaralarım oluşurken bitti.

Sevdim istemedin, güldüm görmedin, ağladım bilmedin, öldüm gömmedin

ÖZAK DURMUŞ

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder